Για όλα φταίει ο Φούχτελ...

Δεν ξέρω αν είναι κομψό το ότι ο κ. Φούχτελ μας ενημέρωσε πως τη δουλειά που κάνουν στη Γερμανία 1.000 εργαζόμενοι, στους δήμους της Ελλάδας την κάνουν 3.000. Θα ήθελα ωστόσο πολύ να μάθω αν είναι αλήθεια. Γιατί αν είναι, τότε αυτό που με εξοργίζει είναι ότι δεν μας το είχε πει κανένας Ελληνας πολιτικός και κανένας δήμαρχος από αυτούς που ξεσηκώνουν θεούς και δαίμονες για να ζητάνε παραπάνω λεφτά και διορισμούς.
Κανείς δεν αγαπά τις απολύσεις. Κι όλες οι κυβερνήσεις έχουν αφιερώσει ώρες επί ωρών στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα για να τις περιορίσουν στο ελάχιστο. Μακάρι να είχαν δείξει την ίδια ενεργητικότητα για τους ανέργους του ιδιωτικού τομέα. Κάποια στιγμή ωστόσο θα πρέπει να αναλογιστούμε ποιος φταίει για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Ποιος διόριζε τους κολλητούς στην καθαριότητα για να τους μεταθέσει στις διοικητικές υπηρεσίες και μετά να ζητά κόσμο για τα σκουπίδια; Ποιος έφτιαχνε δημοτικές επιχειρήσεις βιτρίνας που φόρτωναν με ελλείμματα τους δήμους; Και τι σόι μικρομεγαλισμός ήταν αυτός, κάθε δήμος και ραδιόφωνο, για να εξυπηρετεί τις δημόσιες σχέσεις του κ. Δημάρχου - καλή ώρα ο 9,84 που έως πρόσφατα απασχολούσε αρκετές εκατοντάδες;
Γιατί ακόμα και αν δεν ισχύουν αυτά που είπε ο κ. Φούχτελ, το σίγουρο είναι ότι από τους τρεις χιλιάδες εργαζόμενους στους ΟΤΑ, οι 2.000 εργάζονται σκληρά και οι 1.000 αποτελούν ρουσφέτια. Δεν είναι τυχαίο πως με τον νόμο Ραγκούση καταργήθηκαν 4.500 δημοτικές επιχειρήσεις, τις περισσότερες από τις οποίες τις αγνοούσαμε. Και βέβαια καταργήθηκαν 4.500 διευθύνοντες σύμβουλοι και 4.500 διοικητικά συμβούλια - αργομισθίες δηλαδή εν δήμω... Πώς να μην υποστηρίξουν μετά ότι ο «Καλλικράτης» είναι προβληματικός;
Σε μια λογική κοινωνία όλα αυτά θα αποτελούσαν αντικείμενο σοβαρού διαλόγου. Με κοινωνική ευαισθησία ασφαλώς αλλά και με την κατανόηση ότι δεν γίνεται να έχουμε μισθούς Γερμανίας με παραγωγικότητα Ελλάδας και να διεκδικούμε κι από πάνω να μην αλλάξει τίποτα!
Γιατί τι άλλο είπε χθες ο κ. Τσίπρας όταν υποσχέθηκε πως «με έναν νόμο» θα επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις στα προηγούμενα επίπεδα; Το πιστεύει; Είναι το δικό του «λεφτά υπάρχουν»; Ή απλώς τάζει γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν πρόκειται να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του;
Οπως και να έχει, υποσχέσεις σαν κι αυτές συντηρούν την ψευδαίσθηση ότι με τσαμπουκά απέναντι στους πιστωτές θα λύσουμε τα προβλήματά μας. Και βέβαια συμβάλλουν στο κλίμα έντασης και βίας -μια γεύση πήραμε ξανά προχθές στη Θεσσαλονίκη με τις αγριότητες κατά του Γερμανού προξένου- που τείνει να παραλύσει όχι μόνο την πολιτική ζωή αλλά και την οικονομία.
Το είπε με τον καλύτερο τρόπο από διπλανές στήλες ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης. «Αν αυτή την περίοδο επικρατήσει η λογική της βίας και η εναντίωση σε ό,τι δεν συμφωνεί με τη δική μας άποψη, η χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει ακόμα και να πάρει 31,5 ή 44 δισεκατομμύρια ή όσα και αν δοθούν».
Το παρήγορο είναι ότι σε ορισμένους τομείς οι φορείς της βίας δείχνει να απομονώνονται. Η αθρόα συμμετοχή στις εκλογές των πανεπιστημίων, παρά τους τραμπουκισμούς και παρά τις εκκλήσεις της συντεχνίας για μποϊκοτάζ, είναι ένα θετικό μήνυμα.
Οπως βέβαια και η εκλογή στα διοικητικά συμβούλια ορισμένων κορυφαίων επιστημόνων -Ελλήνων και ξένων- με διεθνή καριέρα. Το όνειρο της ανοικτής και δυναμικής Ελλάδας δεν έχει πεθάνει!