Συνεχίζω μετά τον πρόλογο του Κώστα Λαμπρόπουλου με την καταγραφή όσων είχε καταγράψει στο χειρόγραφο βιβλίο του ο Δήμαρχος του Δήμου Αετού Ιωάννης Γιαννόπουλος. Κρατώ ακριβώς την ορθογραφία και τη σύνταξη ,ακολουθώντας το παράδειγμα του Κώστα Λαμπρόπουλου, ως φόρο τιμής στον γράφοντα Δήμαρχο και αποφεύγοντας έτσι να αλλοιωθεί το ύφος και η γλαφυρότητα του γραψίματος. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι η καθαρεύουσα ,την οποία δεν μπορώ να αποδώσω επαρκώς στα πνεύματα και στον τονισμό.
Με μεγάλη μου λύπη έμαθα πρόσφατα ότι αυτό το βιβλίο έχει καταστραφεί. Εύχομαι η πληροφορία να είναι λανθασμένη γιατί αλλιώς θα έχουμε χάσει την καταγραφή της ιστορίας του Αετού και της γύρω περιοχής.
ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΔΙΑ ΤΑ ΣΟΓΙΑ
1ον ΤΩΝ ΤΣΑΛΑΜΑΝΕΩΝ οι οποίοι κατοικούν στον Αετό.
2ον ΤΩΝ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΕΩΝ οι οποίοι κατοικούν στον Αετό. 3ον ΤΩΝ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΕΩΝ οι οποίοι κατοικούν στον Αετό.
4ον ΤΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΕΩΝ οι οποίοι κατοικούν στην Αρκαδιάν. (Κυπαρισσία)
Από ενωρίς. Εις μικράν ηλικίαν εισέτι, ενδιαφέρθην ίνα γνωρίσω την καταγωγήν και την ιστορίαν εγκαταστάσεως εδώ εις Αετόν των προγόνων μας.
Είχον ακούσει από μικρός, από διαφόρους γέροντας, διαφόρους ιστορίας περί του θέματος τούτου, αλλά ήθελον μόνος μου να μεταβώ εις τας πηγάς των πληροφοριών, να διασταυρώσω τας πληροφορίας αυτάς , ώστε να τας καταγράψω εδώ μετά της μεγαλυτέρας και ακριβεστέρας αυθεντικότητος όπου δυνηθώ να πράξω.
Τον Ιούνιον και το έτος 1901 μετέβην εις Μερεζέν του νομού Αρκαδίας, από όπου αι πληροφορίαι τας οποίας είχον από διαφόρους γέροντας εδώ εις Αετόν, κατήγετο ο Γενάρχης δια όλα τα σόγια τα οπία αναφέρω εις την αρχήν αυτού του ιστορήματος. Εκεί εβρήκα πολλούς γέροντας μεταξύ των οποίων τον υπερεκατοντούτην ιερέαν τον Πανοσούκαν ο οποίος μου διηγήθη την εξής ιστορίαν.
Με τους Σουκέους, οι Σιαγκέοι (Σιάγκας ήτο το επώνυμο του γενάρχη , ο οποίος ήλθεν εκ του χωρίου Μερεζέ εις Αετόν). Ήταν στενοί συγγενείς και φίλοι μπεσαλήδες. Ο γέρο Παπασούκας όπως μου είπεν είχε γεννηθεί το 1796 και θυμόταν τα γεγομνότα και αυτά που έζησε ο ίδιος και αυτά τα οποία άκουσε από τον πατέρα του, τον Γρηγόρη το Σούκα. Μου ανέφερε λοιπόν ο γέρο Παπασούκας πως οι Σιαγκέοι είχον έλθει εις Μερεζέ από το Αίγιον διοκώμενοι από τους Τούρκους. Το προηγούμενο επώνυμόν των ήτο Μαλής και το ήλαξον από φόβον μην τους ανακαλύψουν οι Τούρκοι. Υπήρχον και άλλοι Μαλήδες εις Γορτυνίαν από το ίδιο σόϊ. Οι Μαλήδες είχον καταφύγει εις Αίγιον ερχόμενοι εκ της Χίου κατά την σφαγήν την οποίαν έκαμαν οι Τούρκοι εις τους κατοίκους της Χίου, οι οποίοι είχον καταφύγει εκεί μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως.
[Σημείωση: Η σφαγή της Χίου έγινε το 1822. Μέχρι το 1566 στη Χίο δεν υπήρχαν Τούρκοι, παρά μόνο Γενουάτες και όταν ήρθαν οι Τούρκοι είχαν καλές σχέσεις με τους Χιώτες λόγω μαστίχας. Εδώ υπάρχει ένα σίγουρο λάθος στη προφορική αφήγηση του Παπασούκα,]
Με το επώνυμον Μαλής παρουσιάσθησαν εις τους κατοίκους του Αιγίου και δεν είναι γνωστόν το προηγούμενον επώνυμόν των. Εκεί εις το Αίγιον λοιπόν, πολλοί Μαλήδες γίνανε τρανοί νοικοκυρέοι με μαγαζιά ,χάνια ,εργαλειούς με ξακουστά υφαντά, σιδεράδες κλπ. Έπειτα ήλθεν η καταστροφή. Δύο Τούρκοι, αφού μπήκανε στο χάνι ενός Γερο-Μαλή και έφαγαν και ήπιαν και τραγούδησαν ,τράβηξαν τας κουμπούρας των, σκότωσαν το Γέρο Μαλή και έβαλαν φωτιά εις το χάνι και το έκαψαν. Οι υιοί αυτού του Γέρο Μαλή ομού με άλλα πρωτοξαδέλφια τους, εφόνευσαντους δύο Τούρκους και βγήκαν στο κλαρί. Ύστερα ήλθαν οι Τούρκοι, έβαλαν φωτιά σε πολλά Μαλέϊκα σπίτια ,σφάξανε όσους στενούς συγγενείς των Μαλήδων που φόνευσαν τους δύο Τούρκους, πιάσανε και πήραν μαζί τους πολλά Μαλέϊκα γυναικόπαιδα και έφυγαν. Εις το δρόμον, έξω από το χωρίον οι Μαλήδες είχον στήσει ενέδραν. Εκεί έγινε μεγάλο φονικό. Σκοτωθήκανε πολλοί Τούρκοι και οι υπόλοιποι τόβαλαν στα πόδια, αφήνοντας πίσω τους τα γυναικόπαιδα. Εκεί εφονεύθησαν τέσσεροι Μαλήδες. Έπειτα από αυτό ,οι περισσότεροι Μαλήδες εσκορπίσθησαν εις τα βουνά της Γορτυνίας και άλλοι κρυφτήκανε στα γύρω βουνοχώρια έως ότου λησμονηθούν τα γεγονότα και πολλοί ξαναγύρισαν εις το Αίγιο με αλλαγμένα επωνύματα.
Εις το χωρίον Μερεζέ οι Σιαγκέοι είχον έλθει περίπου 20-30 έτη πριν το έτος 1700. Είχον γίνει μεγάλη οικογένεια. Δεν είχον προβλήματα με τους Τούρκους. Το κακό ξεκίνησε περί το έτος 1770 με 1780 όταν ο Γιώργος Σιάγκας μετά των τριών υιών του ,τον Αναστάσιον, τον Γιάννον και τον Αθανάσιον κατέβαζεν το εκ 400σίων προβάτων ποίμνιόν των εις τας λάκας της περιοχής του χωρίου Μερεζέ όπου ευρίσκετο το μαντρί του. Ολίγον πριν φτάσουν εις το μαντρί συνήντησαν μια ομάδα εκ πέντε ενόπλων Τούρκων μεταξύ των οποίων και ο υιός του Μπέη της Τριπόλεως. Οι φήμες έλεγον ότι ο υιός του Μπέη ήτο καλός άνθρωπος, αγαπούσε τους Έλληνες και μάλιστα είχεν μαλώσει με τον πατέρα του και τα άλλα τέσσερα αδέλφια του , διότι είχεν αγαπήσει και ήθελε να νυμφευθεί μιαν Ελληνίδαν. Και όλοι ερωτούσαν πως και διατί έκανε αυτό το κακό, που ιστορείται στη συνέχεια.
Η ομάδα των Τούρκων εσταμάτησεν εμπρός εις το ποίμνιον και απαίτησε από τους Σιαγκέους να τους δώσουνε τέσσερους αμνούς με πληρωμήν. Ο Γιώργης , ο πατήρ ,απήντησεν ότι οι αμνοί ήτον ακόμη μικροί και δεν πωλούν ακόμη. Εις απάντησην ,ο υιός του Μπέη εισήλθεν μετά της ομάδος του εντός του ποιμνίου, έπιασαν τέσσερις αμνούς , μεταξύ των οποίων ο πλέον μεγάλος ήτο ο Λαμπρίτης, δηλαδή ο αμνός ο οποίος προορίζετο δια τας εορτάς του Πάσχα. Τότε ο πρεσβύτερος των υών του Γιώργη , ο Γιάννος , εισήλθεν εις το ποίμνιον, αφήρεσε εκ των χειρών του Τούρκου τον Λαμπρίτην , ελογομάχησεν ματά των Τούρκων και πάνω εις τον καυγάν, ο υιός του Μπέη τράβηξε την κουμπούρα του και πυροβόλησεν τον Γιάννον εις το στήθος. Ο Γιάννος πριν πέσει νεκρός ,πρόλαβε και πυροβόλησε τον υιόν του Μπέη εις την κεφαλήν και τον εφόνευσε. Επηκολούθησε μάχη εις την οποίαν εφονεύθησαν άλλοι δύο Τούρκοι και οι υπόλοιποι το έβαλαν στα πόδια και κατόρθωσαν να γλυτώσουν.
Έπειτα από αυτό το κακό, ο Γιώργης έτρεξεν εις το χωρίον, εφόρτωσεν εις τα μουλάρια , ότι πολύ αναγκαίο ηδυνήθη , επήρεν την σύζυγόν του και την κόρην του και επέστρεψεν εις το ποίμνιόν του. Εκεί έσκαψαν έναν τάφον έθαψαν πρώτα τον υιόν του και μετά δύο άλλους τάφους . Εις τον έναν έθαψαν τον υιόν του Μπέη και πάνω εις τον τάφον έρριξαν μια πλάκα και χάραξαν με μια πέτρα το όνομά του. Εις τον άλλον λάκο έθαψαν τους άλλους δύο Τούρκους.
Θα συνεχιστεί...........
Με μεγάλη μου λύπη έμαθα πρόσφατα ότι αυτό το βιβλίο έχει καταστραφεί. Εύχομαι η πληροφορία να είναι λανθασμένη γιατί αλλιώς θα έχουμε χάσει την καταγραφή της ιστορίας του Αετού και της γύρω περιοχής.
ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΔΙΑ ΤΑ ΣΟΓΙΑ
1ον ΤΩΝ ΤΣΑΛΑΜΑΝΕΩΝ οι οποίοι κατοικούν στον Αετό.
2ον ΤΩΝ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΕΩΝ οι οποίοι κατοικούν στον Αετό. 3ον ΤΩΝ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΕΩΝ οι οποίοι κατοικούν στον Αετό.
4ον ΤΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΕΩΝ οι οποίοι κατοικούν στην Αρκαδιάν. (Κυπαρισσία)
Από ενωρίς. Εις μικράν ηλικίαν εισέτι, ενδιαφέρθην ίνα γνωρίσω την καταγωγήν και την ιστορίαν εγκαταστάσεως εδώ εις Αετόν των προγόνων μας.
Είχον ακούσει από μικρός, από διαφόρους γέροντας, διαφόρους ιστορίας περί του θέματος τούτου, αλλά ήθελον μόνος μου να μεταβώ εις τας πηγάς των πληροφοριών, να διασταυρώσω τας πληροφορίας αυτάς , ώστε να τας καταγράψω εδώ μετά της μεγαλυτέρας και ακριβεστέρας αυθεντικότητος όπου δυνηθώ να πράξω.
Τον Ιούνιον και το έτος 1901 μετέβην εις Μερεζέν του νομού Αρκαδίας, από όπου αι πληροφορίαι τας οποίας είχον από διαφόρους γέροντας εδώ εις Αετόν, κατήγετο ο Γενάρχης δια όλα τα σόγια τα οπία αναφέρω εις την αρχήν αυτού του ιστορήματος. Εκεί εβρήκα πολλούς γέροντας μεταξύ των οποίων τον υπερεκατοντούτην ιερέαν τον Πανοσούκαν ο οποίος μου διηγήθη την εξής ιστορίαν.
Με τους Σουκέους, οι Σιαγκέοι (Σιάγκας ήτο το επώνυμο του γενάρχη , ο οποίος ήλθεν εκ του χωρίου Μερεζέ εις Αετόν). Ήταν στενοί συγγενείς και φίλοι μπεσαλήδες. Ο γέρο Παπασούκας όπως μου είπεν είχε γεννηθεί το 1796 και θυμόταν τα γεγομνότα και αυτά που έζησε ο ίδιος και αυτά τα οποία άκουσε από τον πατέρα του, τον Γρηγόρη το Σούκα. Μου ανέφερε λοιπόν ο γέρο Παπασούκας πως οι Σιαγκέοι είχον έλθει εις Μερεζέ από το Αίγιον διοκώμενοι από τους Τούρκους. Το προηγούμενο επώνυμόν των ήτο Μαλής και το ήλαξον από φόβον μην τους ανακαλύψουν οι Τούρκοι. Υπήρχον και άλλοι Μαλήδες εις Γορτυνίαν από το ίδιο σόϊ. Οι Μαλήδες είχον καταφύγει εις Αίγιον ερχόμενοι εκ της Χίου κατά την σφαγήν την οποίαν έκαμαν οι Τούρκοι εις τους κατοίκους της Χίου, οι οποίοι είχον καταφύγει εκεί μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως.
[Σημείωση: Η σφαγή της Χίου έγινε το 1822. Μέχρι το 1566 στη Χίο δεν υπήρχαν Τούρκοι, παρά μόνο Γενουάτες και όταν ήρθαν οι Τούρκοι είχαν καλές σχέσεις με τους Χιώτες λόγω μαστίχας. Εδώ υπάρχει ένα σίγουρο λάθος στη προφορική αφήγηση του Παπασούκα,]
Με το επώνυμον Μαλής παρουσιάσθησαν εις τους κατοίκους του Αιγίου και δεν είναι γνωστόν το προηγούμενον επώνυμόν των. Εκεί εις το Αίγιον λοιπόν, πολλοί Μαλήδες γίνανε τρανοί νοικοκυρέοι με μαγαζιά ,χάνια ,εργαλειούς με ξακουστά υφαντά, σιδεράδες κλπ. Έπειτα ήλθεν η καταστροφή. Δύο Τούρκοι, αφού μπήκανε στο χάνι ενός Γερο-Μαλή και έφαγαν και ήπιαν και τραγούδησαν ,τράβηξαν τας κουμπούρας των, σκότωσαν το Γέρο Μαλή και έβαλαν φωτιά εις το χάνι και το έκαψαν. Οι υιοί αυτού του Γέρο Μαλή ομού με άλλα πρωτοξαδέλφια τους, εφόνευσαντους δύο Τούρκους και βγήκαν στο κλαρί. Ύστερα ήλθαν οι Τούρκοι, έβαλαν φωτιά σε πολλά Μαλέϊκα σπίτια ,σφάξανε όσους στενούς συγγενείς των Μαλήδων που φόνευσαν τους δύο Τούρκους, πιάσανε και πήραν μαζί τους πολλά Μαλέϊκα γυναικόπαιδα και έφυγαν. Εις το δρόμον, έξω από το χωρίον οι Μαλήδες είχον στήσει ενέδραν. Εκεί έγινε μεγάλο φονικό. Σκοτωθήκανε πολλοί Τούρκοι και οι υπόλοιποι τόβαλαν στα πόδια, αφήνοντας πίσω τους τα γυναικόπαιδα. Εκεί εφονεύθησαν τέσσεροι Μαλήδες. Έπειτα από αυτό ,οι περισσότεροι Μαλήδες εσκορπίσθησαν εις τα βουνά της Γορτυνίας και άλλοι κρυφτήκανε στα γύρω βουνοχώρια έως ότου λησμονηθούν τα γεγονότα και πολλοί ξαναγύρισαν εις το Αίγιο με αλλαγμένα επωνύματα.
Εις το χωρίον Μερεζέ οι Σιαγκέοι είχον έλθει περίπου 20-30 έτη πριν το έτος 1700. Είχον γίνει μεγάλη οικογένεια. Δεν είχον προβλήματα με τους Τούρκους. Το κακό ξεκίνησε περί το έτος 1770 με 1780 όταν ο Γιώργος Σιάγκας μετά των τριών υιών του ,τον Αναστάσιον, τον Γιάννον και τον Αθανάσιον κατέβαζεν το εκ 400σίων προβάτων ποίμνιόν των εις τας λάκας της περιοχής του χωρίου Μερεζέ όπου ευρίσκετο το μαντρί του. Ολίγον πριν φτάσουν εις το μαντρί συνήντησαν μια ομάδα εκ πέντε ενόπλων Τούρκων μεταξύ των οποίων και ο υιός του Μπέη της Τριπόλεως. Οι φήμες έλεγον ότι ο υιός του Μπέη ήτο καλός άνθρωπος, αγαπούσε τους Έλληνες και μάλιστα είχεν μαλώσει με τον πατέρα του και τα άλλα τέσσερα αδέλφια του , διότι είχεν αγαπήσει και ήθελε να νυμφευθεί μιαν Ελληνίδαν. Και όλοι ερωτούσαν πως και διατί έκανε αυτό το κακό, που ιστορείται στη συνέχεια.
Η ομάδα των Τούρκων εσταμάτησεν εμπρός εις το ποίμνιον και απαίτησε από τους Σιαγκέους να τους δώσουνε τέσσερους αμνούς με πληρωμήν. Ο Γιώργης , ο πατήρ ,απήντησεν ότι οι αμνοί ήτον ακόμη μικροί και δεν πωλούν ακόμη. Εις απάντησην ,ο υιός του Μπέη εισήλθεν μετά της ομάδος του εντός του ποιμνίου, έπιασαν τέσσερις αμνούς , μεταξύ των οποίων ο πλέον μεγάλος ήτο ο Λαμπρίτης, δηλαδή ο αμνός ο οποίος προορίζετο δια τας εορτάς του Πάσχα. Τότε ο πρεσβύτερος των υών του Γιώργη , ο Γιάννος , εισήλθεν εις το ποίμνιον, αφήρεσε εκ των χειρών του Τούρκου τον Λαμπρίτην , ελογομάχησεν ματά των Τούρκων και πάνω εις τον καυγάν, ο υιός του Μπέη τράβηξε την κουμπούρα του και πυροβόλησεν τον Γιάννον εις το στήθος. Ο Γιάννος πριν πέσει νεκρός ,πρόλαβε και πυροβόλησε τον υιόν του Μπέη εις την κεφαλήν και τον εφόνευσε. Επηκολούθησε μάχη εις την οποίαν εφονεύθησαν άλλοι δύο Τούρκοι και οι υπόλοιποι το έβαλαν στα πόδια και κατόρθωσαν να γλυτώσουν.
Έπειτα από αυτό το κακό, ο Γιώργης έτρεξεν εις το χωρίον, εφόρτωσεν εις τα μουλάρια , ότι πολύ αναγκαίο ηδυνήθη , επήρεν την σύζυγόν του και την κόρην του και επέστρεψεν εις το ποίμνιόν του. Εκεί έσκαψαν έναν τάφον έθαψαν πρώτα τον υιόν του και μετά δύο άλλους τάφους . Εις τον έναν έθαψαν τον υιόν του Μπέη και πάνω εις τον τάφον έρριξαν μια πλάκα και χάραξαν με μια πέτρα το όνομά του. Εις τον άλλον λάκο έθαψαν τους άλλους δύο Τούρκους.
Θα συνεχιστεί...........
<< Οι Μαλήδες είχον καταφύγει εις Αίγιον ερχόμενοι εκ της Χίου κατά την σφαγήν την οποίαν έκαμαν οι Τούρκοι εις τους κατοίκους της Χίου, οι οποίοι είχον καταφύγει εκεί μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως." και πιο κάτω "Εις το χωρίον Μερεζέ οι Σιαγκέοι είχον έλθει περίπου 20-30 έτη πριν το έτος 1700". Μα η σφαγή της Χίου έγινε το 1822. Μέχρι το 1566 στη Χίο δεν υπήρχαν Τούρκοι, παρά μόνο Γενουάτες και όταν ήρθαν οι Τούρκοι είχαν καλές σχέσεις με τους Χιώτες λόγω μαστίχας. Δυστυχώς δεν μπορείτε να βασιστείτε σ' ένα αναξιόπιστο κείμενο που μάλλον προέρχεται από μπερδεμένες προφορικές διηγήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρόγιαγια μου, ήταν απο τον Αετό. Λεγόταν Βασιλικη Χρυσοβεργη (1848-1916). Παντρευτηκε τον Νικολαο Τζαβαρα ή Κυρκιλη (1842-1917) και εζησε στον Μελιγαλα. Ξερουμε στοιχεια για την οικογενεια Χρυσοβεργη απ'τον Αετο? Οποιος γνριζει, το mail μου ειναι theo_tzav@hotmail.com.
ΑπάντησηΔιαγραφή