ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΑΕΤΟΥ



Από που προέρχονται τα παρατσούκλια;



Ο Κωσταντής πρέπει να είχε γεννηθεί στον Αετό Τριφυλίας, γύρω στο έτος 1845.

Η τότε μικρή Ελλάδα, αν και ελεύθερη από τον Τούρκικο ζυγό, δεν είχε ακόμη προλάβει να θεραπεύσει τις σωματικές, οικονομικές και ψυχολογικές της πληγές. Ακόμη, αντί να αφοσιωθεί στο οικοδόμημα μιας νέας και ελεύθερης πατρίδας, αιμορραγούσε και από τους εσωτερικούς σπαραγμούς, ενώ ο κίνδυνος από τον Σουλτάνο, ήταν ακόμη ορατός.

Φυλακίσθηκε για ένα διάστημα ο Κολοκοτρώνης και μαζί του, κοντοχωριανοί μας Καπεταναίοι, όπως οι Ντρέδες, Μητροπέτροβας κ.α., ενώ ο Γιαννάκης Γκρίτζαλης από το Ψάρι, εκτελέστηκε έξω από την Κυπαρισσία.

Ο κόσμος προσπαθούσε να τα φέρει βόλτα όπως μπορούσε και φρόντιζε μόνο τα απαραίτητα. Βοήθεια δεν υπήρχε από πουθενά και η ζωή ήταν δύσκολη.

Τα χρόνια κυλούσαν και ο μικρός απόγονος των Αητοβουναίων αγωνιστών, (ο αβάφτιστος Κωσταντής), κόντευε να φτάσει τα δέκα του χρόνια .

Τελικά, οι γονείς του βρήκαν τον καιρό να τον βαφτίσουν.

Όταν ήλθε η Κυριακή, του λένε: Κωσταντή, σήμερα θα βαφτιστείς, πρέπει να πλυθείς, να λουστείς, να αλλάξεις τα σκουτιά σου και να είσαι στην εκκλησία να σε βαφτίσουμε μετά την λειτουργία.

 

Όλα έγιναν κανονικά, αλλά ο Κωσταντής, δεν μπορούσε να παραμείνει  στην εκκλησία τόσες ώρες και το έσκασε κρυφά, να πάει να βρεί τους φίλους του και να παίξουν.

Οι ώρες περνούσαν και όταν ο Κωσταντής θυμήθηκε τα βαφτίσια και κατάλαβε από μια ματιά στον ήλιο, πως η ώρα είχε περάσει, το βάζει στα πόδια και έτρεχε σαν τρελός. Όταν πλησίασε στην εκκλησία, ιδρωμένος και κατακόκκινος, τον ρωτάει ένας γέρος, που πάς και  γιατί τρέχεις έτσι:

Πάω να βαπτιστώ Μπάρμπα και έχω αργήσει…

«Άντε ρε Κόρο» του λέει ο γέρος, την ευχή μου νάχεις.

 

 

Και έτσι έμεινε το «ΚΟΡΟΣ» στον Κωσταντή που σημαίνει:

 

έφηβος, μεγάλο αγόρι, ικανός να οπλοφορεί, προερχόμενος συνήθως από αριστοκρατική τάξη.

 

Οι Κούροι (ενικός Κούρος)- οι γυναικείες μορφές ονομάζονται αντίστοιχα Κόρες- είναι η ονομασία μεγάλων μαρμάρινων αγαλμάτων συνήθως ανδρικής μορφής τα οποία μετά την μέση αρχαϊκή περίοδο 580 π.χ. δεσπόζουν στην Ελληνική τέχνη.

Οι Κούροι είναι γυμνοί, ενώ οι Κόρες είναι ντυμένες, όπως η Πεπλοφόρος Κόρη.

Τους Κούρους μπορεί κάποιος να τους γνωρίσει και μελετήσει κυρίως στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών και τις Κόρες στο Μουσείο Ακρόπολης.

Ο Όμηρος γράφει για τους Κούρους: «εκ μεν Δουλιχίοι οδύω και πεντήκοντα Κούροι κεκριμένοι».( Ομ. Οδ.)

 

Με το πέρασμα των αιώνων, στην Ελληνική καθομιλουμένη γλώσσα, το Κούρος μετατρέπεται σε Κόρος, για να ταιριάζει λεκτικά και να εναρμονίζεται με την Κόρη. Κόρος και Κόρη!

 

Θυμάμαι σαν σε μακρινό όνειρο, τον προς παππούλη μου, όταν είμουνα 3-4 χρόνων παιδάκι…

Πλησίαζε τα εκατό χρόνια και ήταν τυφλός.

Τον θυμάμαι να κάθεται στην αναπαυτική του καρέκλα, στο προαύλιο του σπιτιού μας, στην γωνία που ένωνε την κουζίνα μας και το υπόλοιπο σπίτι που ήταν τα δωμάτια ύπνου, το σαλόνι και η τραπεζαρία. Θα ήθελε υποθέτω, να κάθεται μεταξύ των δυο εισόδων στο σπίτι μας, για να γνωρίζει ποιος μπαίνει, ποιος βγαίνει στο σπίτι. Και από τις φωνές τους και τον θόρυβο που έκαναν, να τους αναγνωρίζει και να δημιουργεί με εκείνον τον τρόπο, μια ζωντανή επαφή με την μεγάλη του φαμελιά!

Περνώντας μπροστά του μια ημέρα, με σταματάει και με ρωτάει για που τόβαλα.

Είχαμε ένα απομονωμένη και καλά χτισμένη με σκεπή, πόρτα κτλ.2χ2 τμ τουαλέτα, στην πάνω αριστερή μεριά του οικοπέδου μας, πιο κάτω από τον λόφο του ΑηΓιάννη.

 Πάω να κατουρήσω του απαντώ…

Έλα εδώ ρε παληάνθρωπε, μου λέει και αναζήτησε το χέρι μου να το κρατήσει στα δικά του χέρια. «Δεν λένε: πάω να κατουρήσω.

Λένε πάω προς νερού μου!

Πάω προς νερού μου του απαντώ στα γρήγορα και το έβαλα στα πόδια….

Τώρα, πως γίνεται και θυμάμαι αυτή τη σκηνή και αυτά του τα λόγια, ύστερα από 80 χρόνια, είναι μυστήριο. Ποιος ξέρει….

Ο Κωσταντής που γεννήθηκε στον τόπο του, στον Αετό, πριν από εκατό χρόνια, ανάμεσα στην μεγάλη Γκοτσαίικη /Παναγαίικη οικογένεια. Που χιλιοπερπάτησε και δούλεψε με τα χέρια του την σκληρή  και απαιτητική γη του Αετού, που απέκτησε μια μεγάλη φαμελιά από 7 παιδιά, που χαμογελούσε, αντί να φωνάζει, που ήταν πράος και ευγενής αλλά και γλεντζές, που κουβάλαγε με υπερηφάνεια την ένδοξη ιστορία της φαμελιάς του, είχε το χειρότερο τέλος που μπορεί να φανταστεί το ανθρώπινο μυαλό. Αρνήθηκε πεισματικά και επίμονα να εγκαταλείψει το σπίτι του, πιστεύοντας ότι σαν γέρος και τυφλός που ήταν δεν θα τον βλάψει κανένας.

Κάηκε ζωντανός μέσα στο ίδιο του το σπίτι, από έναν Ευρωπαϊκό, τακτικό και  (υποτίθεται)  πολιτισμένο στρατό, στις 11 Σεπτέμβρη 1943 στο ολοκάυτωμα του Αετού από τους Γερμανούς.

Αιωνία η μνήμη σου, Παππούλη Κωσταντή Κόρο, είσαι πάντα στη σκέψη μου και ευχαριστώ που (ίσως) εσύ πρώτος με δίδαξες να φέρομαι και να ομιλώ πολιτισμένα, ανεξάρτητα σε ποιό τόπο ζω και ποια γλώσσα ομιλώ.

Γιάννης Γκότσης (Κόρος)

Σίδνεϊ Αυστραλίας

 

Υ Γ. Ιστορικές πηγές αναφορικά με τους Κούρους-Κόρες , προέρχονται από την  Greek Wikipedia.