Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014
Aetos Messinias: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΕΛΚΟΣ
Aetos Messinias: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΕΛΚΟΣ: Δημοσιεύω σε 58 σελλίδες και σε μορφή PDF την ιστορία του Γιώργου Μπέλκου από τον Αετό. Όποιος θέλει μπορεί να κατεβάσει το αρχείο στον υπολ...
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014
Το Νοσοκομείο Κυπαρισσίας
Η γιαγιά είναι 83 ετών κτύπησε στο κεφάλι και πηγαίνει με το ταξί μόνη της στο νοσοκομείο της Κυπαρισσίας. Την περιποιήθηκαν πολύ καλά και ο χειρούργος που ήταν εκεί της κάνει κάποια ράμματα ,της δίνει προληπτική αντιβίωση και την ξεπροβοδίζουν λέγοντάς της να επανέλθει την Πέμπτη για να της κόψουν τα ράμματα.
Μέχρι εδώ μπράβο στο νοσοκομείο και στους εργαζόμενους που ανάδειξαν και τίμησαν το δημόσιο χαραχτήρα του.
Έρχεται η Πέμπτη ,με ταξί πηγαίνει πάλι η γιαγιά στο νοσοκομείο ,αλλά της λένε ότι είναι νωρίς και πρέπει να περιμένει ακόμη κάποιες ημέρες. Εδώ η γιαγιά ισχυρίζεται ότι της είπαν να ξαναπάει το Σαββατοκύριακο (Κρατώ μια επιφύλαξη πως ίσως λόγω ηλικίας να μην κατάλαβε καλά) και το Σάββατο 1/11/2014 κατά τις 11.30 το πρωί πηγαίνουμε μαζί στο νοσοκομείο, αμέσως μετά τον ερχομό μου στον Αετό από την Αθήνα.
Περιγράφω τα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου. Μέσα στο εξωτερικό ιατρείο υπάρχει ένας ασθενής εμείς, στην αναμονή και κανένας άλλος. Όταν έφυγε ο ασθενής που ήταν μέσα χτυπήσαμε την πόρτα του εξωτερικού ιατρείου και σε αντίστοιχη ερώτηση απαντήσαμε ότι ήρθαμε να κόψουμε τα ράμματα της γιαγιάς. Μια ιατρός δεν γνωρίζω την ειδικότητα μα ς είπε ότι το Σαββατοκύριακο δεν κόβουν ράμματα αλλά βρίσκονται εκεί για επείγοντα περιστατικά και αν χρειαστεί θα βάλουν ράμματα.
Ανάφερα ότι κατεβήκαμε από την Αθήνα και ερχόμαστε από τον Αετό και θάναι δύσκολο για τη γιαγιά να έλθει πάλι τη Δευτέρα μόνη της. Μου απάντησαν ότι είναι μόνο για επείγοντα περιστατικά και δεν μπορούν να ασχοληθούν με τη γιαγιά που δεν είναι επείγον περιστατικό. Απάντησα αμήχανα ότι μπορούμε να περιμένουμε να βρεθεί κάποιο κενό αν υπάρχουν επείγοντες ασθενείς και βλέποντας ότι στο νοσοκομείο και στο ισόγειο μόνο εμείς ήμασταν. Η απάντηση αφοπλιστική από έναν κύριο δεν ξέρω αν ήταν γιατρός: Κύριε έτσι κάνουν και τα νοσοκομεία της Αθήνας και καπάκι από κάποια κυρία είναι πολιτική του νοσοκομείου κύριε.
Φύγαμε με τη γιαγιά να μουρμουράει και να γκρινιάζει, αφού μου είπαν να έλθω το Σαββατοκύριακο.
Δευτέρα τώρα η γιαγιά παίρνει το ταξί στις 8 το πρωί και στις 8.30 φτάνει στο νοσοκομείο. Ο Βασίλης ο ταξιτζής παραμένει και καθοδηγεί τη γιαγιά στο νοσοκομείο. Ο γιατρός που θα κόψει τα ράμματα δεν έχει έρθει ακόμη και τους πληροφορούν ότι θα πάει στις 9.00. Τα ράμματα κόπηκαν στις 11.30 αφού ο γιατρός εμφανίστηκε στις 11.00.
Δεν θα κάνω κριτική σε κανέναν από αυτούς που ανέφερα παραπάνω, θα πω όμως τούτο: Μεταξύ τσιγάρου και καφέ δεν πειράζει να παραβαίνουμε την πολιτική που βολεύει προκειμένου να αναδείξουμε την ανθρωπιά μας και την αλληλεγγύη μας στους έχοντες ανάγκη.
Μέχρι εδώ μπράβο στο νοσοκομείο και στους εργαζόμενους που ανάδειξαν και τίμησαν το δημόσιο χαραχτήρα του.
Έρχεται η Πέμπτη ,με ταξί πηγαίνει πάλι η γιαγιά στο νοσοκομείο ,αλλά της λένε ότι είναι νωρίς και πρέπει να περιμένει ακόμη κάποιες ημέρες. Εδώ η γιαγιά ισχυρίζεται ότι της είπαν να ξαναπάει το Σαββατοκύριακο (Κρατώ μια επιφύλαξη πως ίσως λόγω ηλικίας να μην κατάλαβε καλά) και το Σάββατο 1/11/2014 κατά τις 11.30 το πρωί πηγαίνουμε μαζί στο νοσοκομείο, αμέσως μετά τον ερχομό μου στον Αετό από την Αθήνα.
Περιγράφω τα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου. Μέσα στο εξωτερικό ιατρείο υπάρχει ένας ασθενής εμείς, στην αναμονή και κανένας άλλος. Όταν έφυγε ο ασθενής που ήταν μέσα χτυπήσαμε την πόρτα του εξωτερικού ιατρείου και σε αντίστοιχη ερώτηση απαντήσαμε ότι ήρθαμε να κόψουμε τα ράμματα της γιαγιάς. Μια ιατρός δεν γνωρίζω την ειδικότητα μα ς είπε ότι το Σαββατοκύριακο δεν κόβουν ράμματα αλλά βρίσκονται εκεί για επείγοντα περιστατικά και αν χρειαστεί θα βάλουν ράμματα.
Ανάφερα ότι κατεβήκαμε από την Αθήνα και ερχόμαστε από τον Αετό και θάναι δύσκολο για τη γιαγιά να έλθει πάλι τη Δευτέρα μόνη της. Μου απάντησαν ότι είναι μόνο για επείγοντα περιστατικά και δεν μπορούν να ασχοληθούν με τη γιαγιά που δεν είναι επείγον περιστατικό. Απάντησα αμήχανα ότι μπορούμε να περιμένουμε να βρεθεί κάποιο κενό αν υπάρχουν επείγοντες ασθενείς και βλέποντας ότι στο νοσοκομείο και στο ισόγειο μόνο εμείς ήμασταν. Η απάντηση αφοπλιστική από έναν κύριο δεν ξέρω αν ήταν γιατρός: Κύριε έτσι κάνουν και τα νοσοκομεία της Αθήνας και καπάκι από κάποια κυρία είναι πολιτική του νοσοκομείου κύριε.
Φύγαμε με τη γιαγιά να μουρμουράει και να γκρινιάζει, αφού μου είπαν να έλθω το Σαββατοκύριακο.
Δευτέρα τώρα η γιαγιά παίρνει το ταξί στις 8 το πρωί και στις 8.30 φτάνει στο νοσοκομείο. Ο Βασίλης ο ταξιτζής παραμένει και καθοδηγεί τη γιαγιά στο νοσοκομείο. Ο γιατρός που θα κόψει τα ράμματα δεν έχει έρθει ακόμη και τους πληροφορούν ότι θα πάει στις 9.00. Τα ράμματα κόπηκαν στις 11.30 αφού ο γιατρός εμφανίστηκε στις 11.00.
Δεν θα κάνω κριτική σε κανέναν από αυτούς που ανέφερα παραπάνω, θα πω όμως τούτο: Μεταξύ τσιγάρου και καφέ δεν πειράζει να παραβαίνουμε την πολιτική που βολεύει προκειμένου να αναδείξουμε την ανθρωπιά μας και την αλληλεγγύη μας στους έχοντες ανάγκη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)