ΑΝΘΡΑΚΕΣ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ

ΑΝΘΡΑΚΕΣ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ (Μάιος 2003 Στη Φωνή Του Αετού)

Το τηλέφωνο κουδουνίζει ε­νώ, εγώ, παίζω πασιέντζα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ση­κώνω το ακουστικό και μια ευ­γενική και ωραία γυναικεία φωνή με πληροφορεί ότι είμαι πολύ τυχερός, αφού κληρώθη­κα ανάμεσα από πολλούς και κέρδισα ένα επταήμερο διαμο­νής, εντελώς δωρεάν, στο Πή­λιο ή στην Κρήτη ή στην Κέρκυ­ρα.

Η επιλογή, ελεύθερα δική μου και μπορεί να συνοδεύο­μαι από 2 έως 4 άτομα.

Μα δε μετείχα σε καμία κλή­ρωση, σκέφτομαι και το ανα­φέρω, στην κοπέλα.

Η απάντηση συνηθισμένη: ε­πιλέξαμε εμείς, κάποια άτομα, κάναμε κλήρωση και είστε από τους τυχερούς.

Η δυσπιστία μου, δεδομένη για προσφορές, που προέρχο­νται από το πουθενά. Αγαπητέ κύριε, το κάνουμε για διαφήμι­ση του γραφείου μας. Αντί να πληρώσουμε διαφημιστικό χρόνο στην τηλεόραση ή στις εφημερίδες αποφασίσαμε να κάνουμε σε σας και σε κά­ποιους άλλους, αυτή τη προ­σφορά, ώστε αν μείνετε ευχα­ριστημένοι από τις υπηρεσίες του γραφείου μας, να μας δια­φημίσετε στους γνωστούς και φίλους σας. Εξάλλου εσείς δεν έχετε άλλη υποχρέωση παρά μόνο, μία συνάντηση να ποιούμε καφέ και να σας γνω­ρίσουμε το πρακτορείο μας. Αυτό το, "καμία υποχρέωση", αρχίζει να κάμπτει τις επιφυ­λάξεις μου. Δίνονται κάποια τηλέφωνα και κλείνεται συνά­ντηση, για Κυριακή απόγευμα, μετά της συζύγου.

Αναφέρω στη σύζυγο, όλα ό­σα έγιναν και αρνείται να με ακολουθήσει . Αυτή είναι πιο δύσπιστη από εμένα και μου υ­πενθυμίζει το πάθημα των φί­λων μας Βασίλη και Έφης, κα­θώς και των Γιώργου και Δέ­σποινας. Της λέω ότι δεν μου ανέφεραν τίποτε για ΧΡΟΝΟΜΙΣΘΩΣΗ και ότι θα φύγουμε από τη συνάντηση χωρίς να λείπει από τη τσέπη μας, ούτε ένα ευρώ. Με τα πολλά την έ­πεισα και ξεκινάμε οι δυο μας, για τη συνάντηση αποφασισμέ­νοι να πάρουμε μόνο το δώρο των επταήμερων διακοπών.

Η συνάντηση, κάπου στη λε­ωφόρο Συγγρού, στον 7ο όρο­φο ενός μεγάλου κτιρίου. Μια μεγάλη αίθουσα, περιμένει τους τυχερούς, που με τη πρώ­τη ματιά, βλέπω ότι ήμασταν αρκετοί. Το κάθε ζευγάρι, το­ποθετείται σε ένα τραπέζι με τέσσερες καρέκλες, μαζί με έναν υπάλληλο του γραφείου. Η δική μας υπάλληλος, μια πρόσχαρη νεαρή κυρία, κοντοπατριώτισσα, από τα χωριά της Ζαχάρως. Αφού γνωριστήκαμε και μιλήσαμε για διάφορα, μπήκαμε και στο ψητό. Αν κά­νουμε διακοπές, πόσο μας κο­στίζουν, αν πηγαίνουν διακο­πές τα παιδιά μας ……. και σκάει

η χρονομίσθωση !!!!!! Σ' αυτό το σημείο η σύζυγος με αγριοκοιτάζει και εγώ αρχίζω να δα­γκώνομαι. Η υπάλληλος πηγαίνει να μας φέρει καφέ και εμείς ρίχνουμε τα σχέδια. Σε ό­λα, λέμε όχι και παίρνουμε μό­νο το δώρο. Το λέω ξεκάθαρα στην υπάλληλο, ότι ενδιαφερό­μαστε μόνο για το επταήμερο καθότι δεν υπάρχουν χρήματα.

Ξαφνικά, από κάποιο τραπέ­ζι, ένας υπάλληλος ανακοινώ­νει ότι ένα ζευγάρι μπήκε στο κλαμπ των χρονομισθώσεων. Το ακούω με δυσπιστία. Σκηνοθετημένο για να δημιουργήσει κλίμα; Δεν ξέρω αλλά μπορεί. Εμείς, απτόητοι, σκοπεύουμε μόνο το επταήμερο και τίποτε άλλο. Μείναμε τελευταίοι στην αίθουσα και έρχεται να μας ε­νημερώσει, ο οικονομικός διευθυντής του γραφείου. Η χρονομίσθωση κοστίζει 25000 ευρώ για 60 χρόνια, με τα χρή­ματα μετρητά και αν υπογρά­ψουμε επί τόπου κερδίζουμε έκπτωση 5000 ευρώ, από έκ­πτωση 20%. Αρνούμαστε, επι­καλούμενοι έλλειψη χρημάτων και αρχίζει η πρώτη παραχώ­ρηση, τα χρήματα μπορούμε να τα πληρώσουμε με δόσεις. Σκέφτομαι, ότι αν είχα, αυτά τα χρήματα δεν θα ήμουν σή­μερα εδώ, να στοχεύω το δω­ρεάν επταήμερο. Η δεύτερη προσφορά-παραχώρηση, κο­στίζει 3000 ευρώ, την οποία α­πορρίπτουμε, αρνούμενοι ακό­μη και τις δόσεις των 50 ευρώ το μήνα. Απορρίπτουμε και την τελευταία προσφορά των 500 ευρώ, που ομολογώ ότι δεν καλοκατάλαβα.

Αποχαιρετιζόμαστε, αφού παίρνουμε στο χέρι, ένα προσπέκτους, για τη δωρεάν δια­μονή του επταημέρου σε Κέρ­κυρα ή Πήλιο ή Κρήτη. Έξω, έ­χει βραδιάσει και ξεκινάμε για το σπίτι με ανάμικτα συναισθή­ματα. Τα καταφέραμε ή μας έ­χουν δουλέψει;

Στο σπίτι διαβάζω το προσπέκτους. Πράγματι η διαμονή είναι δωρεάν, η ημιδιατροφή, όμως υποχρεωτική με κόστος 30 ευρώ το άτομο, δηλαδή 60 ευρώ για δύο άτομα και σκέ­φτομαι, ότι τόσα πλήρωσα το περασμένο καλοκαίρι στο ξε­νοδοχείο Χανδρής στη Κέρκυ­ρα για τις ίδιες ημέρες, με ημι­διατροφή. Μετά από δύο ημέρες δέχομαι το τελειωτικό κτύπημα. Αγαπητέ κύριε σε περιόδους αιχμής, η ημιδια­τροφή κοστίζει 45 ευρώ την η­μέρα.... Στη σύζυγο δεν έχω πει, ακόμη τίποτε, κάνω το κο­ρόιδο. Το έπαιξα ξύπνιος, έχα­σα 3 ώρες, ακούγοντας διάφο­ρα άσχετα που δεν με ενδιέ­φεραν, κινδύνευσα σε κάποια στιγμή αδυναμίας να υπογρά­ψω ένα "φέσι" μεγάλο και δια­πίστωσα ότι ο θησαυρός που κυνηγούσα, ήταν άνθρακες, δηλαδή, κάρβουνο. Τώρα, ρί­χνω την πασιέντζα μου στο κο­μπιούτερ και αρνούμαι, να α­κούσω ή να συζητήσω οποια­δήποτε προσφορά μου γίνεται. Ο μάντης Λαοκόων στον Τρωικό πόλεμο, όταν είδε τον δούρειο ίππο, εί­πε στους Τρώες: "Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέρο­ντες"....

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Τις τελευ­ταίες ημέρες, στα κανάλια των τηλεοράσεων, πολλοί καταγγέλλουν τέτοιες διαδικασίες, των οποίων έπεσαν θύματα με ανυ­πολόγιστη οικονομική ζημιά. Γι' αυτό αδέλφια, προσοχή, μακριά από τέτοιες απάτες.

Π. ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Από τον φίλο Κώστα.... Διαβάστε το και κάντε τις συγκρίσεις.!!!!!!!!!!!

ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΕΡΜΑ ΚΑΙ ΨΟΦΑΝΕ..............

Κι αυτό από το φίλο Κώστα...

ΨΥΧΟΠΑΡΑΣΚΕΥΟ

Τη μέρα της Πεντηκοστής τη νύχτα της Γονατιστής, πάνε οι ψυχές στον Άδη, λέει ένα γνω­στό τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπου­λου, τραγουδισμένο από τον α­ξέχαστο Νίκο Ξυλούρη. Ο ελ­ληνικός λαός τις μέρες αυτές, προσεύχεται για όλες τις ψυ­χές των πεθαμένων του.

Στο χωριό μας το Ψυχοπαράσκευο, πριν από την Πεντηκο­στή όλοι μαζεύονταν και μαζεύονται στο νε­κροταφείο, για να θυμηθούν και να ψάλλουν τους νεκρούς. Ή­ταν κάτι σαν "μισή" γιορτή, κάτι σαν πανηγύρι, ανακατεμένα με νοσταλγία και πόνο .αλλά και πολλές ιστορίες για τους αγαπημένους που έχουν φύγει.

Οι τάφοι ήταν και είναι συ­γκεντρωμένοι κατά σόγια, οι προετοιμασίες για το στάρι, βράσιμο, στέγνωμα, φτιάξιμο δίσκων, γίνονταν σε συνεννόη­ση με τους συγγενείς.

Αφού ο Παπάς έφτανε στα μνημεία και έψελνε τους νε­κρούς, διαβάζοντας το Μεριδοχάρτι ή Συγχωροχάρτι της κάθε οικογένειας, μοιράζονταν τα κόλλυβα, τυρί, κρασί ,ελιές και πρό­σφορα.

Στο συγχωροχάρτι θα μπο­ρούσε κανείς να διαβάσει όλο το γενεαλογικό δέντρο της κά­θε οικογένειας και από το σόι του άνδρα και από το σόι της γυναίκας.

Η όλη διαδικασία κρατούσε 2.30-3 ώρες, με κουβέντα, θύ­μησες και ευχές για τη συγχώ­ρεση των νεκρών. Σε άλλες περιοχές αυτό γινόταν και γίνεται το Σάββατο σε αντίθεση με τον Αετό που ανέκαθεν γινόταν Παρασκευή.

Η αναμονή παλιότερα ήταν κάτω από τα πεύ­κα που υπήρχαν στο νε­κροταφείο, σήμερα, κάτω απ' το υπάρχον υπόστεγο, που κα­λύπτει το μεγάλο διάδρομο.

Το έθιμο για τη συγχώρεση των ψυχών των νεκρών μας ε­ξακολουθεί να υπάρχει και θα υπάρχει γιατί έτσι πρέπει.

Ανεβάζω μερικές φωτογραφίες που πήρα από το φετινό Ψυχοπαράσκευο στις 10/6/2011.

ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗ

Επιτέλους άρχισαν οι συνδέσεις στον αγωγό της αποχέτευσης του Αετού. Ήδη έχουν συνδεθεί τα σπίτια που είναι ανάμεσα στον πάνω και κάτω δρόμο προς τους κήπους. Έχει μπεί εργολάβος ο οποίος ακολουθώντας την υπάρχουσα μελέτη αφήνει αναμονές σύνδεσης με τους αγωγούς για κάθε σπίτι ή ομάδα σπιτιών. Πρέπει όλοι να συνδέσουν ώστε να τελειώσει πλέον αυτή η επώδεινη κατάσταση που επι χρόνια ταλανίζει τον Αετό. Δεν θα υπάρξει δικαιολογία για κανέναν να μη συνδεθεί στο αποχετευτικό δίκτυο. Δικαιολογούνται μόνο όσοι έχουν στεγανούς βόθρους . Ανεβάζω κάποιες φωτογραφίες που πήρα από το ήδη εκτελούμενο έργο.
Ας φροντίσουμε όλοι να γίνουν οι συνδέσεις.!!!!!!!!!!!!!