Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2022

ΒΑΣΩ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΟΥΛΙΤΣΗ

 

 

  Ψάχνοντας παλιές εφημερίδες και σε συνδυασμό με το διαδίκτυο ανακάλυψα δύο αξιόλογες συμπατριώτισσες τις:  Βάσω Πουλίτση και την Δήμητρα Πουλίτση – Μπεζαντέ. Γεννήθηκαν στον Αετό από τους γονείς, Φώτη και Αφροδίτη Πουλίτση.

  Η Βάσω γεννήθηκε το 1925. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και έμαθε πολλές ξένες γλώσσες, όπως Γερμανικά, Αγγλικά κ.α. Διορίστηκε υπάλληλος στην τράπεζα της Ελλάδος και παράλληλα διάβαζε και έγραφε με ιδιαίτερο πάθος και επίδοση.    

  Δυστυχώς πέθανε το 1961 σε ηλικία μόλις 36 ετών, πριν προλάβει να λάμψει στο ευρύτερο πνευματικό κοινό. Πρόλαβε να γράψει και να αφήσει παρακαταθήκη τα βιβλία: «Μονόλογοι και διάλογοι» και το «Μια ματιά στο σύμπαν» που κυκλοφόρησε μετά το θάνατό της, στο τέλος του 1963. 

  Η εφημερίδα ΤΡΙΦΥΛΙΑ στις 31 Ιανουαρίου 1964 με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της "Μια ματιά στο σύμπαν", γράφει: «Το τελευταίο της βιβλίο χαρακτηρίζεται από μια έντονη φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων του κόσμου, σε συνάρτηση με την θεϊκή υπόσταση. Συνεπικουρούμενη η συγγραφέας από βαθιά γνώση των γραφών της Ινδικής φιλοσοφίας και των θετικών επιστημών, προσπαθεί, με πειστικά επιχειρήματα, ορθολογιστική μεθοδολογία και «αντρίκειο» λόγο, να αποδείξει το απλούστερο και δυσκολότερο πρόβλημα: Την κοσμική (πέρα από προκαταλήψεις) νομοτέλεια του σύμπαντος»

Παρακάτω είναι τα εξώφυλλα δύο από τα έργα της Βάσως Πουλίτση.



 

  Η Δήμητρα γεννήθηκε το 1921, σπούδασε φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και ασχολήθηκε με πάθος στη μελέτη των νεοελληνικών σπουδών. Εξέδωσε μελέτες, έκανε πολλές ομιλίες και δούλεψε σε συνεργασία με άλλους για τα ζητήματα της επιστήμης και της τέχνης. Δίδαξε σε διάφορα σχολεία, με πίστη στη μεγάλη σημασία της εκπαίδευσης για τους Έλληνες. Εξέδωσε συλλογή ποιημάτων, που μέσα τους βλέπει κανείς την τρυφεράδα της ψυχής της, που την ανάγκαζε να ξεπερνάει και να ξεχνάει τις δύσκολες στιγμές  της ζωής. Η Δήμητρα καθηγήτρια της Ελληνικής και Γαλλικής Φιλολογίας συνεργάστηκε στο ραδιόφωνο  και εργάστηκε και σαν δημοσιογράφος. Τον τελευταίο χρόνο της ζωής της βρέθηκε στη Γενεύη με μια θέση, ανάλογη της αξίας της στη «Διεθνή Σχολή», μαζί με την κόρη της. Γύρισε τον επόμενο χρόνο ξαφνικά άρρωστη και λίγο αργότερα πέθανε.

Τα παραπάνω αναφέρονται στο φύλλο 24, 7 Ιουλίου 1965 της εφημερίδας ΤΡΙΦΥΛΙΑ.  Έργα της τα: «Φωνή βοώντος», «Καλαμιές», «Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα». Στο κέντρο ερεύνης Ελληνικής λαογραφίας, της Ακαδημίας Αθηνών,  βρίσκεται ένα απαύγασμα των παροιμιών της περιοχής μας που συγκέντρωσε η Δήμητρα το 1940. Τις παραθέτω παρακάτω, μαζί με το εξώφυλλο ενός βιβλίου της.

·          


·         Μικροί δουλέψανε, τρανοί πεινάσανε 

·         Νηστικό αρκούδι δε χορεύει 

·         Ο βήχας κι ο παράς δεν κρύβεται 

·         Ο βλάχος, δεν του φθάνει μονό, το θέλει διπλό 

·         Ο Θεός ορφανά κάνει άμοιρα δεν κάνει 

·         Ο κακός γείτονας κάνει τον καλό νοικοκύρη 

·         Ο λύκος έχει χοντρό σβέρκο, γιατί κάνει τη δουλειά μόνος του 

·         Ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια, κι αν τα λες και δεν τα κάνεις την υπόληψή σου χάνεις 

·         Όλα τάχει η Μαργιορή, ο φερετζές τής λείπει 

·         Όλοι κλαίν' τον πόνο τους, κι ο μυλωνάς τη δέση 

·         Όποιος απηδάει πολλά παλούκια, κάποιο θα του μπη στον κώλο 

·         Όποιος εκάηκε στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι 

·         Όποιος κυνηγάει πολλούς λαγούς δεν πιάνει κανένα 

·         Όποιος μες στο μύλο μπαίνει πάντ' αλευρωμένος βγαίνει 

·         Όποιος πειναει, καρβέλια βλέπει 

·         Όποιος τσιγκλάει το γάιδαρο ακούει και τις πορδές του 

·         Όποιος φτιάνει το μνήμα τ'αλλουνού, φτιάνει το δικό του 

·         Όποιου του μέλει να πνίγη, ποτέ του δεν πεθαίνει 

·         Όπου βάνει ο φρόνιμος το μάτι, βάνει ο ζουρλός το χέρι 

Τάτα = πατέρα

 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου