ΣΤΑΘΗΣ ΓΚΟΤΣΗΣ

                      Στάθης Γκότσης

   Γεννήθηκε στον Αετό Μεσσηνίας το 1952. Η οικογένεια πολυπληθής εγκαταστάθηκε στο Δώριο, στα Αετοβουναίικα. Τους είχε δοθεί ένα  σπίτι από την προσωρινή στέγαση, μετά το κάψιμο του Αετού από τους Γερμανούς. 

  

  Το δημοτικό σχολείο και το εξατάξιο γυμνάσιο τότε , τα τελείωσε στο Δώριο. Οικογένεια φτωχή, κυρίως αγροτική, με τον πατέρα του Δημοσθένη να εξασκεί και το επάγγελμα του ξυλουργού. Κοντά του έμαθε και ο Στάθης ,όσο μπορούσε αυτή τη τέχνη ,παίρνοντας έτσι το δικό του χαρτζιλίκι. Φυσικά όπως όλοι οι νέοι της επαρχίας βοηθάει και στις αγροτικές δουλειές. Αυτό δεν τον εμποδίζει να είναι από τους καλύτερους μαθητές σε κάθε τάξη και μάλιστα να γίνει ο σημαιοφόρος του γυμνασίου στην τελευταία τάξη. 

  

  Η αδελφή του του χάρισε μια κιθάρα και αρχίζει από μόνος του να μαθαίνει τις πρώτες νότες και να παίζει διάφορα τραγούδια. Τότε στην επαρχία δεν υπήρχαν δυνατότητες σπουδών μουσικής και αυτό τον οδήγησε να μάθει μόνος του θεωρία μουσικής και κλασική κιθάρα, αλλά και να καταγράφει στο πεντάγραμμο τις μουσικές του ιδέες. 

  

  Σε ηλικία 18 χρονών έφυγε για σπουδές στην Αμερική, όπου παρέμεινε 18 χρόνια. Κάνοντας δε διάφορες δουλειές του "ποδαριού", σπουδάζει φυσική και ιατρική φυσική στο πανεπιστήμιο του Illinois στο Σικάγο. Συγχρόνως παίζει μουσική και εξασκείται στο πιάνο και την μελωδία.

  

  Στο πανεπιστήμιο του Illinois είχε την ευκαιρία να πάρει κάποια μαθήματα μουσικής. Από καλή τύχη γνωρίστηκε με ένα σπουδαίο μουσικό – τον συνθέτη William Russo – ο οποίος κατά την διάρκεια της πολύχρονης φιλίας τους τον βοήθησε να βελτιώσει τις γνώσεις του στην αρμονία και στην ενορχήστρωση. 

  

  Μετά από 18 χρόνια παραμονής στην Αμερική το 1988 επέστρεψε στην Ελλάδα, ύστερα από πρόσκληση του μακαρίτη Ζαχαρία Καψαλάκη να αναλάβει τη διεύθυνση του Τμήματος Φυσικής Μαγνητικού Συντονισμού στο Διαγνωστικό Κέντρο  «Εγκέφαλος». Σε αυτή τη θέση παρέμεινε αρκετά χρόνια εξυπηρετώντας με ανθρωπιά τους ασθενείς του και κάνοντας πρωτοποριακές έρευνες πάνω στην μαγνητική τομογραφία τις οποίες παρουσίασε σε διάφορα παγκόσμια συνέδρια και περιοδικά. Οι ερευνές του αφορούν μεγάλη γκάμα ασθενειών ,όπως : νεοπλασίες, Νόσος Alzheimer, κατάθλιψη, επιληψία καθώς και στην αναίμακτη μέτρηση της υπερφόρτωσης σιδήρου σε ασθενείς με β-Μεσογειακή Αναιμία και Αιμοχρωμάτωση.

  

  Συγχρόνως συνεργάζεται με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο διδάσκοντας Φυσική. 

 Σήμερα έχει τη διεύθυνση όλων των μαγνητικών τομογράφων της Βιοιατρικής, συνεχίζοντας και προσφέροντας τις γνώσεις του σε όσους έχουν ανάγκη.

  Η δουλειά του στο νοσοκομείο και στο πανεπιστήμιο δεν τον αποτρέπει για δική του κυρίως ευχαρίστηση να συνθέτει τραγούδια μελοποιώντας στίχους φίλων ή διάφορων ποιητών.

  

  Ο Στάθης θεωρεί δασκάλους του στο τραγούδι – κι ας μη μαθήτευσε μαζί τους – τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Χρήστο Λεοντή, για διαφορετικούς λόγους τον καθέναν, και τους είναι ευγνώμων. Θαυμάζει πολλούς Έλληνες συνθέτες και τα έργα τους κοσμούν τη δισκοθήκη του.

    
  Τα Έργα της Καρδιάς είναι η πρώτη του δισκογραφική δουλειά αλλά και συνεργασία με τον ποιητή Δημήτρη Λέντζο, και μια συνειδητή επιλογή να γράψει απλά, αλλά όχι απλοϊκά λαϊκά τραγούδια. Ίσως το ονειρό του να άργησε λίγο να εκπληρωθεί <<Είμαι ο γηρεότερος ,πρωτοεμφανιζόμενος συνθέτης>>, όπως λέει σκωπτικά, ο ίδιος , αλλά τον δικαίωσε με τις συνθέσεις και τα τραγούδια του να ακούγονται και να διασκεδάζουν τον κόσμο.
Μερικά από τα τραγούδια του με διάφορους ερμηνευτές θα μπουν παρακάτω.

ΚΛΑΔΕΜΑ ΕΛΙΑΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΒΔΑΛΑΣ. Ο ΝΕΣΤΩΡΑΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

• 
  

    Γεννήθηκε και ζει στον Αετό, εργάστηκε σ΄αυτόν και στη γύρω περιοχή σε οικοδομικές εργασίες με μια μικρή διακοπή, πoυ εργάστηκε στην Αθήνα.

 
  Γνωρίζει τους ανθρώπους του χωριού και τα προβλήματά του όσο κανείς άλλος, αφού τα έζησε και τα αντιμετώπισε ο ίδιος για πολλά χρόνια. Ο λόγος είναι για τον Γιάννη Αβδάλα.
  Ο Γιάννης  Αβδάλας ήταν για  πρώτη φορά υποψήφιος για το Κοινοτικό Συμβούλιο του χωριού μας το 1982. Εκλέχθηκε τότε πρώτος Κοινοτικός Σύμβουλος και διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Κοινότητας Αετού για μία τετραετία.
  Στις Κοινοτικές εκλογές του 1986 δημιουργεί δικό του συνδυασμό και εκλέγεται Πρόεδρος της Κοινότητας Αετού για την τετραετία 1987-1990.
  Στις Κοινοτικές εκλογές του 1990 επανεκλέγεται Πρόεδρος της Κοινότητας Αετού για την τετραετία 1991-1994.
  Στις Κοινοτικές εκλογές του 1994 εκλέγεται πρώτος Κοινοτικός Σύμβουλος με το συνδυασμό του Βασίλη Καζάντζα.
  Στις πρώτες Δημοτικές εκλογές, μετά τον νόμο Καποδίστρια, το 1998 εκλέγεται Δημοτικός Σύμβουλος με το συνδυασμό του μετέπειτα Δημάρχου Δ.Δριμή, αλλά δεν μετέχει στο Δημοτικό Συμβούλιο επειδή προκρίνεται λόγω ποσόστωσης ο Πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου του χωριού μας.
  Στις Δημοτικές εκλογές του 2002 επανεκλέγεται Δημοτικός Σύμβουλος με το συνδυασμό του εκλεγέντος τότε Δημάρχου Δ. Δριμή και ορίζεται Αντιδήμαρχος για την τετραετία 2003-2006.
  Στις εκλογές του 2006 επανεκλέγεται τρίτος Δημοτικός Σύμβουλος και ορίζεται πάλι Αντιδήμαρχος του Δήμου Αετού.
  Αθροίζοντας όλες αυτές τις θητείες διαπιστώνει κανείς ότι ο Γιάννης Αβδάλας, ο Γιαννίτσας όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούμε, μετρά  28 ολόκληρα χρόνια παρουσίας και προσφοράς στην Τοπική αυτοδιοίκηση ανακηρυσσόμενος αυτοδίκαια σε μιά διαχρονική μορφή και σε Νέστωρά της .
  Είναι η ζωντανή ιστορία του τόπου μας. Είναι ο μόνος η από τους ελάχιστους συγχωριανούς μας που γνωρίζει άριστα τα τοπικά πράγματα και τα τοπικά περιστατικά.
  Η γνώση του, η εμπειρία του και η γνώμη του είναι πολλές φορές απαραίτητη και πολύτιμη.
  Αναρωτιέται κανείς τι είναι εκείνο που έκανε τους συγχωριανούς μας να μη του αρνούνται ποτέ την ψήφο τους και την εμπιστοσύνη τους. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να εκτίθεται στην κρίση των συντοπιτών μας για τόσα χρόνια ένας άνθρωπος και να μη τον αγγίζει ούτε καν η φυσιολογική σ' αυτές τις περιπτώσεις φθορά.
  Η πολύχρονη παρουσία του και η προσφορά του στον τόπο μας τον έχουν καταστήσει πρόσωπο ιστορικό και "διατηρητέο", διαχρονική μορφή της τοπικής αυτοδιοίκησης στον τόπο μας που δικαιούται αυτό το μικρό αφιέρωμα. Είναι εξ άλλου γνωστή σε όλους η μετριοφροσύνη του, που τον κάνει να βρίσκεται πάντα πίσω από προβολές και δημοσιότητες.
  Ρωτήθηκε αν εφάρμοζε κάποια συνταγή που του εξασφάλιζε την ψήφο και την εμπιστοσύνη των συγχωριανών μας και έδωσε την ακόλουθη απάντηση:

         <<Πρώτα απ' όλα θέλω να ευχαριστήσω απ' την καρδιά μου τους συγχωριανούς μας για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν όλα αυτά τα χρόνια. Είναι πράγματι μια μεγάλη τιμή για μένα.
Όσο για την συνταγή εκείνο που έκανα ήταν να ακούω προσπαθώντας να γίνω σοφότερος και όχι να μιλάω πολύ, προσπαθώντας να παραστήσω τον σοφό και τον πολύξερο αφού ούτε το ένα ούτε το άλλο ήμουν.
  Πίστευα και πιστεύω ότι τα στοιχεία που πρέπει να συγκεντρώνει όποιος ασχολείται με τα κοινά είναι οι χαμηλοί τόνοι, η συναίνεση, η δυνατότητά του να πετυχαίνει σύγκλιση απόψεων εκεί που υπάρχουν διαφορές, η διάθεση και η δυνατότητα προσφοράς, η μείωση των εντάσεων, το γεφύρωμα των απόψεων, το παραμέρισμα του εγώ και η πρόταξη του εμείς.
  Νομίζω ότι ο χώρος της Τοπικής αυτοδιοίκησης στις μικρές κοινωνίες, δεν είναι χώρος προβολής και κοινωνικής καταξίωσης, ούτε μέσο ικανοποίησης προσωπικής φιλοδοξίας . Είναι χώρος που χρειάζεται εργάτες με όρεξη για δουλειά παρόντες στις καθημερινές ανάγκες του τόπου μας.
  Προσπαθώντας να φανώ άξιος της εμπιστοσύνης των συγχωριανών μας, προσπάθησα όλα αυτά τα χρόνια να κάνω ότι καλύτερο μπορούσε να γίνει για το χωριό μας. 
  Μπορεί να υπήρξαν λάθη και παραλείψεις, αλλά γίνανε πολλά, που έχουν καταγραφεί στο μυαλό και την συνείδηση των Αητοβουναίων.
  Με αυτή την ευκαιρία θέλω να αναφερθώ και σε όλους τους συγχωριανούς μας, ζωντανούς και πεθαμένους, που ασχολήθηκαν κι' αυτοί με τα κοινά του χωριού μας, και να πω πως η προσφορά ολονών είναι και ήταν σημαντική. Τους τιμώ όλους χωρίς καμία εξαίρεση.
  Σήμερα ο χάρτης της τοπικής αυτοδιοίκησης έχει αλλάξει σε βάρος των μικρών χωριών. Ο Αετός το ιστορικό και μαρτυρικό χωριό μας, είναι  δύσκολο να εκπροσωπηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο με αποτέλεσμα οι αποφάσεις να παίρνονται από άλλους και ερήμην μας πολλές φορές. 
  Εκείνο που μας μένει  είναι η ενότητα των συγχωριανών μας στο Τοπικό μας Συμβούλιο, στο Σύλλογο των απανταχού Αητοβουναίων και της τοπικής κοινωνίας μας. 
  Υπάρχουν άξιοι και ικανοί άνθρωποι στο δυναμικό μας. Μια πέτρα να σηκώσει ο καθένας μας, είναι αρκετό για να υπάρχει ζωντανό το χωριό μας. Ας το προσπαθήσουμε. Σ' αυτή μας την προσπάθεια έχουμε εξ άλλου αρωγούς και συμπαραστάτες, όλους τους απανταχού συγχωριανούς μας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό οι οποίοι το δείχνουν έμπρακτα και σε κάθε ευκαιρία>>

  Μεστά και σοφά τα λόγια του Γιάννη Αβδάλα, ο οποίος είναι ένας πολύτιμος και ανιδιοτελής πατριώτης, ένας ευαίσθητος και καλομίλητος άνθρωπος.  
  Για το χωριό μας είναι ένας χρήσιμος άνθρωπος, που αφιέρωσε τα καλύτερά του χρόνια στην υπηρεσία του τόπου μας, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα άλλες σημαντικές προτεραιότητες. 
  Οι γνώσεις του, η εμπειρία του, και η πολυετής ενασχόλησή του με τα κοινά, αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη για τους νεότερους.