ΓΕΛΙΟ !!!!!! 2

ΓΕΛΙΟ !!!!!!!!!! 1

ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ

Συγκροτήθηκε σε σώμα το Δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Τριφυλίας στον οποίο υπαγόμαστε και εμείς τώρα. Ο νέος και πρώτος φυσικά Δήμαρχος του Δήμου κ. Κωνσταντίνος Κόλλιας όρισε Αντιδήμαρχο σε θέματα παιδείας και του τέως Δήμου Αετού τον εξαίρετο σε ήθος δάσκαλο και γείτονά μας Γιάννη Μερκούρη από τη Σαρακηνάδα.
Ένα ωραίο αφιέρωμα στο Γιάννη έχει κάνει το "Kopanaki News" του φίλου μου του Δημήτρη.
Αξίζει να το διαβάσετε!!!!!!!!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΡΚΟΥΡΗΣ Ο ΝΕΟΣ ΜΑΣ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΕΤΟΥ.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κρυονέρι (Σαρακινάδα), όπου και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο με δασκάλους τους κ.κ. Ευστάθιο Τσαμακλή και Δημήτριο Παπαδόπουλο. Γυμνάσιο και Λύκειο τελείωσε στο Κοπανάκι με καθηγητές μεταξύ άλλων τους κ.κ. Δήμητρα Φωτοπούλου, Γεώργιο Καρακαϊδό και Νικόλαο Μελά.

Έχει πλούσια επιστημονική και διοικητική εμπειρία. Έχει διατελέσει Διευθυντής Σχολικών Μονάδων, Προϊστάμενος Γραφείου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Σχολικός Σύμβουλος Δημοτικής Εκπαίδευσης, Προϊστάμενος Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Πελοποννήσου και Διευθυντής του Περιφερειακού Επιμορφωτικού Κέντρου Τρίπολης. Επιπλέον, ήταν για πολλά χρόνια μέλος τω υπηρεσιακών συμβουλίων των δασκάλων και έχει διατελέσει πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Τριφυλίας κατά τη διετία 1983-1985.

Είναι παντρεμένος με τη Θεοφανεία Σιούτη του Αναστασίου και έχουν μια κόρη, πτυχιούχο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα Ποινικών Επιστημών της Νομικής Αθήνας και μεταπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς.

Αλλά να διαβάσουμε και μια ιστορία από την προσφορά του στην πατρίδα μας.

Έφεδρος ανθυπολοχαγός Ιωάννης Μερκούρης.
Τη νύχτα της 20 προς 21η Ιουλίου 1974 το 361 Τάγμα Πεζικού έλαβε διαταγή να καταλάβει το ύψωμα Σιαμπάν, στην περιοχή Κιόνελι-Αγύρτας. Η μόνη διαθέσιμη δύναμη του Τάγματος ήταν ο 3ος του Λόχος, δυνάμεως 40 μόλις αντρών, με επικεφαλής τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Ιωάννη Μερκούρη. Το ύψωμα φυλασσόταν από πολυάριθμους Τούρκους και Τουρκοκύπριους, οι οποίοι είχαν οργανώσει το έδαφος πολύ πριν την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής. O Μερκούρης κλήθηκε στο σταθμό διοίκησης του Τάγματος και ενημερώθηκε για την αποστολή αυτοκτονίας που όφειλε να φέρει σε πέρας αυτός και οι άντρες του. O νεαρός έφεδρος αξιωματικός περιορίστηκε να απαντήσει: «Κύριε διοικητά, θα το πάρω το ύψωμα». O -κατ’ ευφημισμόν-λόχος του Μερκούρη αναπτύχθηκε και, μόλις έπεσε το σκοτάδι, άρχισε να κινείται όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα προς τις τουρκικές θέσεις. Οι Έλληνες με συνεχή άλματα κατάφεραν να πλησιάσουν σε απόσταση εφόδου από τα τουρκικά πολυβολεία. Εκείνη τη στιγμή ένα εχθρικό βλήμα τραυμάτισε σοβαρά τον Μερκούρη στον ώμο. 0 ανθυπολοχαγός απέκρυψε το τραύμα του, συναισθανόμενος το ηθικό αντίκτυπο που αυτό θα είχε στους άντρες του την κρίσιμη εκείνη στιγμή, και συνέχισε κανονικά τον αγώνα σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Η ιαχή «Αέρα» αντήχησε ξανά, και σε λίγα λεπτά το ύψωμα βρισκόταν σε ελληνικά χέρια. Αμέσως οι άντρες του Μερκούρη άρχισαν να βελτιώνουν τις θέσεις τους επί του υψώματος, αναμένοντας την τουρκική αντεπίθεση. Όλο αυτό το διάστημα, ο ανθυπολοχαγός Μερκούρης παρέμεινε δίπλα τους. Το ξημέρωμα της επομένης, οι Τούρκοι άρχισαν βομβαρδίζουν το ύψωμα. Ένα βλήμα όλμου τραυμάτισε βαριά την κοιλιακή χώρα του ανθυπολοχαγού. Εκείνος όμως και πάλι αρνήθηκε να εγκαταλείψει τους άντρες του. Τελικά η διοίκηση του τάγματος υποχρεώθηκε να τον μεταφέρει βιαίως στο νοσοκομείο για να του σώσει τη ζωή.

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ 96

aetos_96